Προσκύνημα στη Μακρόνησο 27 Μάη 2012

«Με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα»… Προσκύνημα στη Μακρόνησο 27 Μάη 2012

     Όταν ήμουν μικρός συνήθιζα  να ρωτάω τον παππού μου για την εποχή που ήταν νέος, για τα πρώτα χρόνια του στη δουλειά, για τον ξενιτεμό με τα μπουλούκια των μαστόρων. Όταν είσαι παιδί διψάς για τις αφηγήσεις των μεγαλύτερων, τις ακούς σαν παραμύθι. Δεν ήταν εύκολο, ήθελε  προσπάθεια από τη μεριά μου για να του αποσπάσω κάποιες ιστορίες. ¶λλες φορές τον ρωτούσα για την Αλβανία, για τις εμπειρίες του από το Μέτωπο. Δεν θυμάμαι να μιλούσε πολύ γιΆ αυτά. Αυτό όμως που θυμάμαι έντονα και έκανα πολλά χρόνια για να το εξηγήσω, ήταν η άρνησή του να μου μιλήσει για τις «επισκέψεις» του   σε διάφορους τόπους εξορίας. Όταν τον ρωτούσα, ειδικά για την Μακρόνησο, σώπαινε και γύριζε το βλέμμα του αλλού.

Ανοιχτή επιστολή ενός Τζουμερκιώτη

Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΣ τον αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Ευάγγελο Αργύρη.
Κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων.
Είναι αλήθεια ότι κουράστηκα πολύ να σκέφτομαι πώς να σας προσφωνήσω.
   Κύριε Αντιπρόεδρε, κύριε Βουλευτά Ιωαννίνων ή μήπως αγαπητέ πατριώτη. Προτίμησα την πρώτη προσφώνηση, γιατί πληροφορήθηκα ότι ο τίτλος αυτός πλέον για σάς παίρνει «μουσειακό χαρακτήρα», καθόσον με δική σας απόφαση δεν πρόκειται να κατέλθετε στις επικείμενες εκλογές, ως υποψήφιος βουλευτής.

Τι μας δένει με τα Τζουμέρκα

«Το πάθος τ’ ακαπίστρωτο με σέρνει καβαλάρη»                                                                                                                                           Κωστής  Παλαμάς

Εκεί, στα Τζουμέρκα μεγαλώσαμε…

Γη φτενή, χώμα λίγο. Περισσεύουν τα τσόκαλα. Και οι κοφτερίδες σκίζουν τα αγριοπόδαρα.

Φτενά χωράφια κρατημένα σε πεζούλια

κι άπιαστες γίδες που κρεμιούνται σε γκρεμνούς,

ετούτ’ είν’ η πατρίδα μας• μα η πούλια

δε λάμπει πιο καθάρια σ’ άλλους ουρανούς.

                                                             Γιώργος Κοτζιούλας